Batuputih, Tankoko National Parc

En toen werden we wakker bij het Tankoko Parc. We hadden afgesproken om 5:30 te ontbijten, en om 06:00 te vertrekken. We waren gisteren vergeten om extra water in te slaan, maar no worries: alles is al lang en breed begonnen in Sulawesi, om 06:00 ;) De winkeltjes waren al open en er werd alweer volop getoeterd. Sulawesi leeft, om 06:00 ‘s ochtends!
We gingen op stap met Renny, haar zoon, ons gezin en nog een Nederlands stel. We reden met de auto naar de ingang van het park, 2 km verderop, en de meiden gingen samen achterop de brommer (anders paste het niet in de auto). We kwamen vrijwel direct al de eerste groep apen tegen, de zwarte-kuif-makaken. Deze groep hebben ze hier Rambo 1 genoemd en hij bestaat uit ongeveer 100 apen. Later kwamen we Rambo 2 tegen, die bestaat uit ongeveer 60 apen. Van tevoren hadden we instructies gekregen: rustig bewegen, nooit vóór het alpha-mannetje uit lopen, want hij leidt de groep. Als je voor hem gaat lopen vorm je een bedreiging en desoriënteer je de groep. Het alpha-mannetje is de sterkste, en dus niet de grootste aap uit de groep. De apen liepen meestal naast ons, maar ook voor ons, boven ons en achter ons :) Ze zaten soms binnen 2 meter afstand! We konden ze goed zien en volgen, echt supergaaf.
Terwijl we verder liepen vertelde Renny ons van alles over de bomen en planten die we tegen kwamen: het (grote!) blad van de teak-boom, dat zo ruw is dat er mee geschuurd wordt. Het voelde ook echt als grof schuurpapier. En als je de jonge, kleine blaadjes er van fijn wrijft, komt er rode vloeistof vrij, wat nu nog door ouderen als lippenstift gebruikt wordt!
Of de Lantana-plant, die als medicijn gebruikt wordt om heftige bloedingen te stoppen. De plant heeft mooie oranje bloemetjes.
We zagen een enorme boom: ‘gewoon’ een ficus! Deze geeft vruchten aan de onderkant van de stam! Gek om te zien. De makaken eten deze vruchten.
We zagen een Sulawesi ‘hog eagle’, een zwart/ grijze eekhoorn (tupai), de ‘red beck tras’ (bijzondere vogel, erg belangrijk. Vriendin wordt gebeld) Deze is belangrijk omdat hij alleen op Sulawesi voor komt.
We zagen 3 maal een Marcouscous; dit is familie van de beer. Ze maken geen lawaai en zijn heel lui. We zagen er eerst één heel hoog in de boom. Later een vanaf 3 meter afstand! Ze hebben een erg sterke en lange staart; hier hangen ze soms aan. Het is geen grote populatie: ze worden gegeten door egels en slangen. Best onvoorstelbaar want ze zijn echt wel groot. Ze eten zelf fruit en bladeren.

Ook zagen we, jawel, 3 slangen, waaronder 2x de rainbow water snake (ff googelen)! Ze zijn ruim 1 meter en hebben groenige strepen. Niet helemaal duidelijk of ze gevaarlijk zijn, aldus Renny... nou... volgens het internet zijn ze ‘mild giftig’. Ieuw. Een andere slang herkende Renny niet, dus dat gaan ze nog uitzoeken.

Ik kan nog wel even door gaan: we zagen weer 2 uilen (‘Sulawesi owl’) en, zo gaaf, neushoornvogels! Die hoor je werkelijk vliegen, hoog boven je hoofd! Als een luide zoem, heel indrukwekkend. Ze vlogen naar hun nest. Te gek, want ons werd al verteld dat de vogels soms 2 uur van hun nest vandaan blijven. Meestal wachten mensen dan een paar uur. Sommigen blijven zelfs slapen om ze sowieso te kunnen spotten. Lucky us. Ik moet er bij zeggen dat ik echt had gebeden dat we veel beesten konden spotten in korte tijd (de ochtend); want de kids zagen het niet zitten om de hele dag in het park rond te lopen. Het was ook intensief, want we liepen serieus door de woeste wildernis, door bladeren op de grond, langs en onder lianen, heuvel op, heuvel af en onder grote takken en bladeren door! Het was heet en klam. Dus dat wij eigenlijk voortdurend wel beesten zagen, zag ik echt als een gebedsverhoring!

Die neushoornvogels waren werkelijk prachtig. Hoog in de boom, maar zo duidelijk door hun bonte kleuren! We zagen dat ze voedsel terug kokhalsden (haha) en aan jongen (in de boom-niet zichtbaar) voerden.
We liepen langs de ‘dragon tomellon tree’. Dit schijnt heel sterk hout te zijn, ze maken er boten van.
Daarna gingen we op zoek naar de Torsil aapjes, oftewel de spookdiertjes. Die vonden we (nou ja, Renny) ;) In een boom woonde een familie van 5 aapjes. Ze zijn maar zo groot als een vuist! Über schattig! Ze eten insecten. Overdag slapen ze. Ze kunnen alleen opzij kijken als ze hun hoofd draaien en zijn monogaam voor het leven. De kindjes blijven tot 4 jaar bij de ouders en zoeken daarna een eigen boom en partner. Ze krijgen 1x per jaar een baby na een zwangerschap van 6 maanden. Net als de makaken, alleen de torsils worden 12 jaar en makaken 25 jaar. Torsils worden gegeten door slangen, hagedissen en die Sulawesische uilen. Wat weet Renny veel ;) Later zagen we nog een andere familie Torsil.
Nou.. verder zagen we nog veel hagedissen van een cm of 15.

We vonden deze trip supergaaf, als was Lee na 1,5 (dus om 7:30) wel klaar ;) Maar ze (we) hield(en) vol en na 6 uur (!) kwamen we moe, vies en voldaan terug bij de home stay, waar we heerlijk konden douchen en waarna weer een fantastische lunch klaar stond. Die lieve, Indonesische mensen; altijd op zoek hoe ze je het zoveel mogelijk naar de zin kunnen maken!

Renny regelde voor ons een taxi terug. Dit was zo’n prettige rit! Met een vriendelijke, vrolijke chauffeur (Johnly) die zich vrijwel aan de regels hield (ook christen). Fer en Johnly gingen na welke woorden hetzelfde waren in het Nederlands en in het Indonesisch. Dat zijn er een heleboel! Waaronder: ‘pannenkoek’. Toen Fer zei dat we (Marcel, haha) ook wel eens mensen ‘pannenkoek’ noemen, kwam Johnly niet meer bij. Ze kletsen verder en Fer vroeg of hij zelfstandig ondernemer was of dat hij voor een baas werkte. ‘Zijn vrouw is zijn baas’ zei hij lachend. ‘Here’s your money, pannenkoek!’ daarachter aan. Echt zo grappig :) Wij kwamen ook niet meer bij. Wat een leuke vrolijke man. Hij brengt ons overmorgen naar het vliegtuig.

Ondertussen kwamen we weer in Manado aan. De bussen en winkeltjes hebben hier nogal eens namen. Zo kwam vandaag een bus met de naam ‘Blessing’ ons tegemoet. Andere namen die ik zag waren ‘Halleluia’, ‘Agape’ en ‘Hope’.
Wat ook op valt hier is de kerstversiering die er nog hangt. Een van de gidsen vertelde ons al (volgens mij mr. Marten) dat de Indo’s erg van Kerst houden ;).

Ook in het restaurant waar we vanavond aten (zelfde als eergisteren) hingen nog mooie rode kerstballen. Ook deze keer stond het personeel keurig op een rij naar ons te staren hoe we aan het eten waren. Haha. Waarschijnlijk een combinatie van niet-weten-wat-ze-zien (grote belanda’s!) en erg service-gericht willen zijn.

Nou, wat een enorm verhaal. Maar ik schrijf het graag op, om met jullie te delen (voel je vrij om er vluchtig doorheen te gaan, haha) maar ook om de leuke details niet te vergeten. Straks hoop ik het af te drukken, dat kan via deze site. Hoe leuk is dat.

Vanavond weer een potje gekaart. Dit keer was het Klaverjassen, voor het eerst. Best leuk! En nu kijkt Fer een filmpje met de meiden, Thijs is boven. Heerlijk relaxed allemaal. Tot morgen X