Jakarta

Vandaag zijn we aangekomen in Indonesië. Na een heel voorspoedige reis moesten we alleen nog een visum aanvragen. We kwamen hiervoor in een rij terecht met ongeveer 700 mensen voor ons! We werden opgehaald door een taxichauffeur die eerst met ons op de foto wilde voordat we naar de auto gingen....en hij schoot steeds in de lach; vanwege zijn volle auto met die lange Nederlanders. Hij blijkt een actief christen te zijn :) Wat een indrukken in Jakarta! Er hangt inderdaad een dikke laag smog boven de stad. Om 18:00 uur was het donker, dit schijnt het hele jaar het geval te zijn. Overal rijden scootertjes, links, rechts inhalend en vaak met hele families op 1 scooter. Vanuit de taxi zagen we kraampjes met helmen, een volledige markt en foodtentjes staan. Echter... in het donker. Want alleen de straatlantaarns langs de autoweg branden. Best gek om in de eerste instantie te verwachten dat je een donkere straat in kijkt, om er vervolgens achter te komen dat er superveel mensen rondlopen. Morgen reizen we door naar Sulawesi, maar eerst laat onze nieuwe vriend ons de oude binnenstad van Jakarta nog zien.
Na een heerlijke nachtrust werden we wakker in een verlicht Jakarta. Ons ontbijtbuffet bestond wederom uit de meest heerlijke Indonesische gerechten. Van curries en kokosrijst tot pompoensoep, salades, traditionele (grijze) cake in groene bladeren en verschillende fruitsoorten. We gingen naar de oude stadskern waar veel resten uit de koloniale Indonesische- en Nederlandse geschiedenis te zien waren. We zagen o.a. het Nederlands Gouvernementen Kantoor en bezochten nog een soort museum met foto’s uit deze tijd. Onvoorstelbaar dat de Indonesische mensen nog altijd zo vriendelijk en gastvrij zijn ondanks wat wij Nederlanders ze vroeger hebben aangedaan. Onze chauffeur lachte alles weg en zei dat dat allemaal verleden tijd was! Hij vertelde ook dat hij als kind bijna was verdronken, omdat een vriendje hem uit de kano had geduwd. Er kwamen onder water luchtbelletjes uit zijn neus. Mensen in de kano konden nog net zijn hand grijpen en redden daarmee zijn leven! Eenmaal uit de boot liep hij schoorvoetend naar huis: hij was bang dat zijn moeder erg boos zou zijn vanwege zijn natte kleding. Maar niets minder was het geval: zijn moeder was aan het huilen. Toen hij vroeg waarom ze moest huilen vertelde ze dat ze bezorgd was omdat hij bijna dood was gegaan. Ze had een stem gehoord die zei: “Je moet nú voor je zoon bidden!”. Tijdens dit gebed zag ze haar zoon die bijna aan het verdrinken was. Ze wist precies wat er gebeurd was, omdat God het haar had laten zien!
Tijdens het bezoeken van de oude binnenstad kregen we opnieuw veel aandacht. Mensen willen voortdurend met ons op de foto (zie bijlage). In ruil daarvoor zegen ik ze en zeg God bless you :) We zijn ook nog naar de haven geweest. Daar kregen we ineens een ‘tour’ met een gids en een rondvaart in een boot. Natuurlijk moesten we (van de gids) op de foto bij een monument (zie bijlage). We genieten enorm met ons gezin. In de korte tijd dat we hier zijn hebben we al zo veel leuke gesprekken gevoerd en zo veel gezien! Nu ben ik aan het schrijven terwijl we in het vliegtuig naar Sulawesi zitten. We genieten van een prachtig uitzicht boven eilanden en vulkanen. Wat een prachtige schepping! God is goed!