Van de Togian Islands naar Gorontalo
Blijf op de hoogte en volg Van
10 Augustus 2019 | Indonesië, Katupat
We zouden vandaag om 12:00 vertrekken vanwege de verwachte wind, maar vertrokken toch om 12:45. Tegelijk met onze nieuwe Franse vrienden, die we gisteren ontmoet hebben. Ze hebben kinderen in de zelfde leeftijd dus dat is leuk. We dachten dat we gewoon net de Ferry zouden gaan, net als op de heenweg, maar gisterenavond hoorden we dat we met de ‘grote boot’ gaan: de catamaran. En omdat dit de grote boot is, gaat de bagage van de Fransen hier ook in...
Ik vond het wel spannend, toen ik me bedacht dat wij 5 koffers en 4 tassen handbagage bij ons hebben, maar alles ging prima en er was ook geen harde wind. Heel fijn!
Vanmorgen waren Thijs, Fer en ik nog heel even gaan snorkelen, nu het nog kon. We hoopten nog schildpadden te zien zwemmen, want die zou je vooral ‘s ochtends kunnen zien. En aangezien wij om 07:00 wakker werden, maakten we nog best een kans! En ja hoor! Dankzij de zorgvuldige blik van Thijs zag ik 2 schildpadden zwemmen (Thijs 3, later 4). Een schildpad met een schild van ongeveer 30 cm doorsnee viel nauwelijks op, tussen het gras op de bodem van de zee. Ik denk dat het daar zo’n 7 meter diep was. De andere schildpad was naar mijn idee een stuk groter; misschien wel met een schild van 60 cm doorsnee, maar die groottes zijn best lastig te schatten onder water. En bovendien zwemmen die schildpadden heel snel! Dat had ik zelf niet verwacht. Toen ik ze gezien had ging ik gauw weer uit het water, want in het diepere gedeelte waar wij zwommen was er best een flinke stroming. Zonder flippers zou het me echt moeite gekost hebben om terug te zwemmen. Natuurlijk blijf je altijd alert op koraalduivels en kwallen, maar omdat je onder water echt meters vooruit kan kijken is alles prima overzichtelijk.
We ontbeten, pakten koffers in, maakten (nog meer) laatste foto’s en namen afscheid. Na een laatste heerlijke lunch gingen we terug naar Wakai. En daar zijn we op dit moment. De boot zou eerst om 16:00 vertrekken, of toch om 17:00, dat wisselt nog wel eens... We hebben ‘cabins’ kunnen regelen, dat klinkt wel fijn, want daarmee hopen we wat privacy te hebben tijdens onze 9-tot 10-uur-durende reis, en misschien wel wat nachtrust. Want hoewel we graag willen connecten met de mensen om ons heen; we trekken ook veel aandacht. Dan is het fijn als je je ook even kan terug trekken. De kids zijn lekker aan het kaarten met de Fransen. We spreken met z’n allen Frans, Engels en Indonesisch door elkaar, haha. En nu we in de schaduw wachten is het wel te doen. Buiten onze overkapping is het bloedheet!
Inmiddels is het 21:00. Gevoelsmatig lijkt het eerder 24:00. De boot kwam uiteindelijk om 20:00 en vertrok rond 20:30. Om in te checken moesten we, voordat de boot er was, onze namen, leeftijd en land van herkomst op een blanco A4-tje schrijven. De dame die dit regelde zat, net als iedereen, buiten, aan een tafeltje op een stoel. Best gek dat er nergens een toilet aanwezig was. Uiteindelijk hebben we hier toch ruim 5 uur met een grote groep mensen gewacht. Sommige mensen zochten dus maar een struikje op. Fer niet, die regelde een ritje achter op een motor en mocht gebruikt maken van het toilet van een van de locals.
Eenmaal op de boot begrepen we het systeem van de cabins: dat zijn de hutten van het personeel die hun ruimte ‘onderverhuren’. Hier waren we erg blij mee, want het alternatief was: op een matrasje slapen in een gemeenschappelijke ruimte of op de grond, met een ventilator, of op een soort bioscoopstoel zitten op het dek. Op zich leek dat ook nog wel prima, al verwacht ik niet dat we dan zouden slapen, aangezien dit ook de ontmoetingsplek voor rokers en niet-rokers is. In de gemeenschappelijke ruimtes creëren islamitische vrouwen hangmatjes voor hun kindjes en worden allerlei hoekjes gemaakt. Dus als je door het gangpad loopt steekt er af en toe een voet uit :) want er zijn 2 verdiepingen met van die matrasjes. Ik probeer er straks toch even een fotootje van te maken want ik verwacht dit soort tafereeltjes niet in Nederland aan te treffen ;)
Onze cabin daarentegen heeft airco, prettige matrassen en houdt heel wat geluid tegen. We hebben wel onze hamam-doeken en sarongs (die Fer ooit uit Bali heeft mee genomen voor ons!) over de matrassen en kussens gelegd ;). Maar het voelt heel luxe en we vinden de privacy die het biedt ook prettig.
Terwijl ik boven op het dek nog een potje aan het kaarten was, bleken de meisjes al te zijn gaan slapen. Dus ik maak van de gelegenheid gebruik en ga ook een poging wagen! Selamat tidur X
Ik vond het wel spannend, toen ik me bedacht dat wij 5 koffers en 4 tassen handbagage bij ons hebben, maar alles ging prima en er was ook geen harde wind. Heel fijn!
Vanmorgen waren Thijs, Fer en ik nog heel even gaan snorkelen, nu het nog kon. We hoopten nog schildpadden te zien zwemmen, want die zou je vooral ‘s ochtends kunnen zien. En aangezien wij om 07:00 wakker werden, maakten we nog best een kans! En ja hoor! Dankzij de zorgvuldige blik van Thijs zag ik 2 schildpadden zwemmen (Thijs 3, later 4). Een schildpad met een schild van ongeveer 30 cm doorsnee viel nauwelijks op, tussen het gras op de bodem van de zee. Ik denk dat het daar zo’n 7 meter diep was. De andere schildpad was naar mijn idee een stuk groter; misschien wel met een schild van 60 cm doorsnee, maar die groottes zijn best lastig te schatten onder water. En bovendien zwemmen die schildpadden heel snel! Dat had ik zelf niet verwacht. Toen ik ze gezien had ging ik gauw weer uit het water, want in het diepere gedeelte waar wij zwommen was er best een flinke stroming. Zonder flippers zou het me echt moeite gekost hebben om terug te zwemmen. Natuurlijk blijf je altijd alert op koraalduivels en kwallen, maar omdat je onder water echt meters vooruit kan kijken is alles prima overzichtelijk.
We ontbeten, pakten koffers in, maakten (nog meer) laatste foto’s en namen afscheid. Na een laatste heerlijke lunch gingen we terug naar Wakai. En daar zijn we op dit moment. De boot zou eerst om 16:00 vertrekken, of toch om 17:00, dat wisselt nog wel eens... We hebben ‘cabins’ kunnen regelen, dat klinkt wel fijn, want daarmee hopen we wat privacy te hebben tijdens onze 9-tot 10-uur-durende reis, en misschien wel wat nachtrust. Want hoewel we graag willen connecten met de mensen om ons heen; we trekken ook veel aandacht. Dan is het fijn als je je ook even kan terug trekken. De kids zijn lekker aan het kaarten met de Fransen. We spreken met z’n allen Frans, Engels en Indonesisch door elkaar, haha. En nu we in de schaduw wachten is het wel te doen. Buiten onze overkapping is het bloedheet!
Inmiddels is het 21:00. Gevoelsmatig lijkt het eerder 24:00. De boot kwam uiteindelijk om 20:00 en vertrok rond 20:30. Om in te checken moesten we, voordat de boot er was, onze namen, leeftijd en land van herkomst op een blanco A4-tje schrijven. De dame die dit regelde zat, net als iedereen, buiten, aan een tafeltje op een stoel. Best gek dat er nergens een toilet aanwezig was. Uiteindelijk hebben we hier toch ruim 5 uur met een grote groep mensen gewacht. Sommige mensen zochten dus maar een struikje op. Fer niet, die regelde een ritje achter op een motor en mocht gebruikt maken van het toilet van een van de locals.
Eenmaal op de boot begrepen we het systeem van de cabins: dat zijn de hutten van het personeel die hun ruimte ‘onderverhuren’. Hier waren we erg blij mee, want het alternatief was: op een matrasje slapen in een gemeenschappelijke ruimte of op de grond, met een ventilator, of op een soort bioscoopstoel zitten op het dek. Op zich leek dat ook nog wel prima, al verwacht ik niet dat we dan zouden slapen, aangezien dit ook de ontmoetingsplek voor rokers en niet-rokers is. In de gemeenschappelijke ruimtes creëren islamitische vrouwen hangmatjes voor hun kindjes en worden allerlei hoekjes gemaakt. Dus als je door het gangpad loopt steekt er af en toe een voet uit :) want er zijn 2 verdiepingen met van die matrasjes. Ik probeer er straks toch even een fotootje van te maken want ik verwacht dit soort tafereeltjes niet in Nederland aan te treffen ;)
Onze cabin daarentegen heeft airco, prettige matrassen en houdt heel wat geluid tegen. We hebben wel onze hamam-doeken en sarongs (die Fer ooit uit Bali heeft mee genomen voor ons!) over de matrassen en kussens gelegd ;). Maar het voelt heel luxe en we vinden de privacy die het biedt ook prettig.
Terwijl ik boven op het dek nog een potje aan het kaarten was, bleken de meisjes al te zijn gaan slapen. Dus ik maak van de gelegenheid gebruik en ga ook een poging wagen! Selamat tidur X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
